Korte broeken, oefenen, hiken en de praktijk in.
Door: Mark Gordijn
Blijf op de hoogte en volg Mark
10 Juni 2016 | Zuid-Afrika, Wilderness
Blog 4
Do 9 juni
Intussen ben ik weer een paar weken verder. 6 weken zitten er al op. Tijd vliegt. Ook in Zuid Afrika. We mazzelen geweldig met het weer. Op de eerste paar dagen na dat we hier waren is het eigenlijk altijd droog geweest. En het schijnt hier met 12 graden in de ochtend en rond de 20 en vaak hoger in de middag al behoorlijk winters aan te voelen. Voor ons NL-ers is het gewoon een meer dan prima zomer en stoort het studeren nogal tussen het in de zon willen liggen. Dat laatste doen we dan maar met het studieboek erbij. Bijzonder grappig is het om de verschillen te zien in wat de cursisten hier aan hebben. Sommige van de Afrikaners zijn serieus hoge temperaturen gewend en geloof het of niet, maar die komen met winterjas en handschoenen aan de klas binnen. Wij staan daar dan - OK, niet altijd... - met korte broek het ochtendritueel uit te voeren. Dat is een begroeting incl. omhelzing. Tot op heden houden we dat met z’n allen stug vol en dat geeft een goed groepsgevoel.
Dat fysieke hoort erbij. Zeker als je naar het praktijkdeel van de lessen kijkt. We voelen wat af bij elkaar. We moeten immers leren waar precies wat zit en hoe je de getraceerde spierspanning uit het lichaam kunt releasen. De theorie helpt daar uiteraard geweldig bij en we oefenen ook op skeletten die je wel kent uit de dokterspraktijk. Soms nemen we een wervelkolommete mee naar huis om daar met een handdoek overheen op te oefenen; waar zitten de lage rug wervels, waar de rug wervels en waar beginnen en eindigen de nekwervels. We hebben een oefentafel thuis staan – ik noem het al mijn thuis… dat wordt weer wennen als ik in NL terug kom…- waar we met ons vijven regelmatig op plaatsnemen zodat de anderen kunnen oefenen. We leren elkaar goed kennen zo.
De Academy ligt ongeveer een kilometer of 8 bij ons huis vandaan. Elke dag rijden we daarheen in onze 24 jaar oude gehuurde Toyota’s. Een van de twee heeft een sterk eigen willetje en dwarrelt als een scharreltoyota van links naar rechts. Elke rit een soort van avontuur. De eerste anderhalve km rijden we gewoon op de prima doorgaande asfaltweg maar daarna wordt het de dirt road. En omdat het al zo lang niet geregend heeft is het meer de dust road. Gelukkig is het daar nooit druk, behalve gisterochtend, toen we zeker wel 4 auto’s tegenkwamen, 2 fietsers en 2 vrouwen met een kindje. Dat waren toch 2 auto’s en 1 vrouw meer dan normaal en dan is het toch uitkijken geblazen.
De Academy ligt hoog op een heuvel met een idyllisch uitzicht op een meer, op bergen en op veel flora en fauna. Ik krijg er een Celestijnse-belofte-gevoel bij. Als je het boek niet kent, houdt het op rustgevend en vol van energie. Het is prachtige en ruwe schoonheid in één zoals heel veel gebieden hier. Zoals laatst toen we de Giant Kingfisher Trail volgden. Een hike dwars door het woud over een grotendeels strak aangelegd, houten pad dat de watertoevoerpijp richting Wilderness volgt. Bovenaan eindigden we bij de waterval waar we met z’n tienen lunchten. Een prachtige wandeling plus een rivieroversteek op een trekvlot waar we amper met vijf man op konden. En ook dat liep goed af. We kwamen met z’n allen heelhuids terug. In tegenstelling tot het begin van deze hike. Een van de medecursisten deed een stapje te veel naar achteren terwijl ze door het lensje naar ons keek.. Precies waar de trap begon. Gelukkig voor haar geen nare gevolgen.
Intussen zijn we ook echt in de praktijk ondergedompeld. We hebben een partner toegewezen gekregen en behandelen elkaar 3x. Inclusief een intake waar echte feiten van elkaar worden genoteerd. This is serious! We gaan voor het echie en wordt theorie praktijk. Over een paar maanden moeten we dit ook op cliënten toepassen. Hoog tijd dus om wat we geleerd hebben in de praktijk te brengen. En dat is spannend. Je wilt het goed doen, geen fouten maken en elkaar geen pijn doen. En dat gebeurt ook niet maar door het releasen van soms oude stressplekken kan het voorkomen dat je de pijn van destijds her-ervaart. En als dat gebeurd, dan is dat goed. Zo leren we. Het lichaam wordt zo geactiveerd en werkt het aan het loslaten van vastzittende spanning zodat na verloop van tijd het lichaam weer normaal kan communiceren en functioneren. Ik heb vandaag mijn derde sessie ondergaan en ik kan nog typen. Morgen is het mijn beurt om de sessie te geven. Zin in. Tot later! ...En de volgende keer probeer ik er een foto of wat bij te krijgen.. beloofd
Do 9 juni
Intussen ben ik weer een paar weken verder. 6 weken zitten er al op. Tijd vliegt. Ook in Zuid Afrika. We mazzelen geweldig met het weer. Op de eerste paar dagen na dat we hier waren is het eigenlijk altijd droog geweest. En het schijnt hier met 12 graden in de ochtend en rond de 20 en vaak hoger in de middag al behoorlijk winters aan te voelen. Voor ons NL-ers is het gewoon een meer dan prima zomer en stoort het studeren nogal tussen het in de zon willen liggen. Dat laatste doen we dan maar met het studieboek erbij. Bijzonder grappig is het om de verschillen te zien in wat de cursisten hier aan hebben. Sommige van de Afrikaners zijn serieus hoge temperaturen gewend en geloof het of niet, maar die komen met winterjas en handschoenen aan de klas binnen. Wij staan daar dan - OK, niet altijd... - met korte broek het ochtendritueel uit te voeren. Dat is een begroeting incl. omhelzing. Tot op heden houden we dat met z’n allen stug vol en dat geeft een goed groepsgevoel.
Dat fysieke hoort erbij. Zeker als je naar het praktijkdeel van de lessen kijkt. We voelen wat af bij elkaar. We moeten immers leren waar precies wat zit en hoe je de getraceerde spierspanning uit het lichaam kunt releasen. De theorie helpt daar uiteraard geweldig bij en we oefenen ook op skeletten die je wel kent uit de dokterspraktijk. Soms nemen we een wervelkolommete mee naar huis om daar met een handdoek overheen op te oefenen; waar zitten de lage rug wervels, waar de rug wervels en waar beginnen en eindigen de nekwervels. We hebben een oefentafel thuis staan – ik noem het al mijn thuis… dat wordt weer wennen als ik in NL terug kom…- waar we met ons vijven regelmatig op plaatsnemen zodat de anderen kunnen oefenen. We leren elkaar goed kennen zo.
De Academy ligt ongeveer een kilometer of 8 bij ons huis vandaan. Elke dag rijden we daarheen in onze 24 jaar oude gehuurde Toyota’s. Een van de twee heeft een sterk eigen willetje en dwarrelt als een scharreltoyota van links naar rechts. Elke rit een soort van avontuur. De eerste anderhalve km rijden we gewoon op de prima doorgaande asfaltweg maar daarna wordt het de dirt road. En omdat het al zo lang niet geregend heeft is het meer de dust road. Gelukkig is het daar nooit druk, behalve gisterochtend, toen we zeker wel 4 auto’s tegenkwamen, 2 fietsers en 2 vrouwen met een kindje. Dat waren toch 2 auto’s en 1 vrouw meer dan normaal en dan is het toch uitkijken geblazen.
De Academy ligt hoog op een heuvel met een idyllisch uitzicht op een meer, op bergen en op veel flora en fauna. Ik krijg er een Celestijnse-belofte-gevoel bij. Als je het boek niet kent, houdt het op rustgevend en vol van energie. Het is prachtige en ruwe schoonheid in één zoals heel veel gebieden hier. Zoals laatst toen we de Giant Kingfisher Trail volgden. Een hike dwars door het woud over een grotendeels strak aangelegd, houten pad dat de watertoevoerpijp richting Wilderness volgt. Bovenaan eindigden we bij de waterval waar we met z’n tienen lunchten. Een prachtige wandeling plus een rivieroversteek op een trekvlot waar we amper met vijf man op konden. En ook dat liep goed af. We kwamen met z’n allen heelhuids terug. In tegenstelling tot het begin van deze hike. Een van de medecursisten deed een stapje te veel naar achteren terwijl ze door het lensje naar ons keek.. Precies waar de trap begon. Gelukkig voor haar geen nare gevolgen.
Intussen zijn we ook echt in de praktijk ondergedompeld. We hebben een partner toegewezen gekregen en behandelen elkaar 3x. Inclusief een intake waar echte feiten van elkaar worden genoteerd. This is serious! We gaan voor het echie en wordt theorie praktijk. Over een paar maanden moeten we dit ook op cliënten toepassen. Hoog tijd dus om wat we geleerd hebben in de praktijk te brengen. En dat is spannend. Je wilt het goed doen, geen fouten maken en elkaar geen pijn doen. En dat gebeurt ook niet maar door het releasen van soms oude stressplekken kan het voorkomen dat je de pijn van destijds her-ervaart. En als dat gebeurd, dan is dat goed. Zo leren we. Het lichaam wordt zo geactiveerd en werkt het aan het loslaten van vastzittende spanning zodat na verloop van tijd het lichaam weer normaal kan communiceren en functioneren. Ik heb vandaag mijn derde sessie ondergaan en ik kan nog typen. Morgen is het mijn beurt om de sessie te geven. Zin in. Tot later! ...En de volgende keer probeer ik er een foto of wat bij te krijgen.. beloofd
-
10 Juni 2016 - 18:49
Rem En Es:
Mooie verhalen en ervaringen kerel! Ach, wij vermaken onszelf ook wel hoor.... We slaan ons wel door Trump, Hillary en de Brexit terwijl jij je kostelijk vermaakt in ons oud koloniale trots ;)
Kijken uit naar de foto's en de volgende avonturen (moest je niet leren?).
E&R -
10 Juni 2016 - 19:07
Ank:
He Mark,
Wat een leuke verslagen!! Dat je kon schrijven was al bekend.
Erg leuk om alles te volgen. Geniet er van!!
Ank -
11 Juni 2016 - 19:18
Anita Holierhoek:
Leuk weer om te lezen Mark! -
12 Juni 2016 - 12:45
Hans Gordijn:
Hi MP
Wat een leuk verhaal joh. Als we weer thuis zijn skypen we weer hè. Fijn dat je het naar je zin hebt.
Tot heden hebben we redelijk weer met veel zon (vorige week) en u is het tussen de druppels droog.
Hou je taai en tot ziens.
Groetjes en liefs van Mam en mij! -
14 Juni 2016 - 23:16
AnneLoes:
Hoi broertje,
Wat fijn dat het je zo goed gaat! De verhalen klinken leuk en passen goed bij je. De opleiding klinkt ook goed en gedegen. Ik meld me vast als proefkonijn -
20 Juni 2016 - 12:53
Simone Fernhout:
Hi Mark, ik kijk uit naar de foto's...klinkt heel mooi allemaal!
Groetjes Simone
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
